„Życie jako świadectwo. Życie jako teatr” – wystawa Józefa Szajny

Od 2 do 16 czerwca w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej (Warszawa, ul. Świętokrzyska 32) można obejrzeć wystawę Józefa Szajny „Szajna. Życie jako świadectwo. Życie jako teatr”.

Józef Szajna (1922 – 2008) – scenograf, reżyser i artysta plastyk, który w 1989 roku został uznany na Biennale w Sao Paolo za jednego z pięciu najważniejszych artystów światowych XX wieku.  Był malarzem, scenografem, reżyserem, teoretykiem teatru, a także twórcą autorskich, nowatorskich przedstawień i profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Jego biografia wpisana jest w tragiczne momenty historii. Jako młody chłopiec był politycznym więźniem Auschwitz. Na przedramieniu przez całe dorosłe życie nosił numer 18729. Wojenna apokalipsa, której był uczestnikiem i z której sam został ocalony, ukształtowała jego postawę twórczą w podwójny sposób: w obowiązku oddawania świadectwa, ale także w ciągłym imperatywie tworzenia. Bo sztuka stawała w opozycji do śmierci. W jakiś sposób pozwalała przetrwać. Jak w pierwszych, rysunkowych portretach dziś znajdujących się w muzeum KL Auschwitz.

Dojrzała twórczość Józefa Szajny związana była m.in. z powołaniem i działalnością w Teatru Ludowego w Nowej Hucie oraz centrum Studio w Pałacu Kultury i Sztuki w Warszawie.

Na wystawie w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej zaprezentowane są prace z różnych okresów twórczości, od lat 50. Są to rysunki, gwasze, kolaże i projekty scenograficzne. Prezentacja odnosi się do biografii artysty, podkreślając jej wpisanie w wydarzenia XX wieku.