Seminarium: Muzeum jako praktyka artystyczna

0
784

Co dzieje się, kiedy muzeum staje się dziełem sztuki a kolekcja samochodów zyskuje status muzealny? Jak komunikują się z nami przedmioty i czy porażka napawa lękiem, czy wzmaga pożądanie?

Piątek, 16 listopada, godz. 14.00–19.00

Gmach Główny Muzeum Narodowego w Krakowie, al. 3 Maja 1, sala U Samurajów, wstęp bezpłatny

Organizatorzy: Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka oraz Muzeum Narodowe w Krakowie

Powitanie gości: Dyrektor Muzeum Narodowego w Krakowie – Zofia Gołubiew oraz Dyrektor Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora – Natalia Zarzecka

Aktorzy: Agency, Archiwum Tadeusza Kantora – Cricoteka, MoAA (Museum of American Art / Muzeum Sztuki Amerykańskiej), MOLAF (Museum of Longing and Failure / Muzeum Tęsknoty i Porażki) oraz Antje Majewski & Alejandro Jodorowsky (projekcja filmu)

Nie wierzę, aby historia sztuki, zwłaszcza współczesnej, była jedynie […] odbiciem procesu tworzącego opinię zbiorową. […] Historia sztuki na pewno bierze w tym decydujący i rozstrzygający udział. A […] Muzeum jest jakimś ostatnim rozdziałem i rekapitulacją tejże historii – pisał o Muzeum Sztuki w Łodzi Tadeusz Kantor.

W pismach Kantora nie pojawia się definicja Muzeum jako takiego, jest ona zawsze związana z określonym celem. Rzadkie są także nawiązania do konkretnych instytucji i ich praktyk, bardziej w oparciu o inspiracje artysta konstruował program rozwoju swojej sztuki. W czasie pierwszego pobytu w Paryżu (1947), Kantor odwiedził Palais de la Découverte, określony przez niego mianem muzeum kuriozów. Interdyscyplinarna jednostka wystawiennicza fascynowała go przede wszystkim nagromadzeniem rzeczy, zagęszczeniem materii, obrazem świata jako produktu wiedzy. Ta perspektywa przełożyła się na jego definicję sztuki nierozłącznie związanej z materią. Wszystko to sprawia, że muzealna przestrzeń u Kantora wyłania się głównie w kontekście aury twórcy, aury samego dzieła i jego wartości materialnej, kolekcjonerstwa rozumianego jako zbieractwo owych unikatowych przedmiotów i pamiątek.

Celem seminarium będzie zmapowanie wizji muzealniczych a także refleksji i działań w twórczości Kantora ocierających się o praktykę wystawienniczo-kolekcjonerską w kontekście nowego programu Cricoteki jako instytucji włączającej widza, artystę, proces twórczy, samo dzieło w działania na pograniczu teatru, archiwum, muzeum. Seminarium odbędzie się w ramach projektu Muzeum Migrujące. Wprowadza on w nową misję Cricoteki, która w 2013 roku otworzy swoją siedzibę w dzielnicy Podgórze w Krakowie.

Ewa Tatar i Joanna Zielińska

The New American Painting, Dorothy Miller Gallery, Museum of American Art, Berlin, fot. Josh White


Seminarium: Muzeum jako praktyka artystyczna, odbędzie się w ramach projektu Muzeum Migrujące
.

 

Muzeum Migrujące w niekonwencjonalny sposób wprowadza w nową misję Cricoteki, która w 2013 roku otworzy nową siedzibę w dzielnicy Podgórze w Krakowie. Multidyscyplinarny projekt, składający się z wydarzeń inspirowanych twórczością Tadeusza Kantora, ma na celu prezentację nowych kierunków w planowanej działalności instytucji. W ramach projektu Cricoteka zaproponuje między innymi odkrywanie miejsc związanych z działalnością Tadeusza Kanotora oraz spotkania z niezwykłymi postaciami ze świata sztuk wizualnych i teatru.

Więcej o projekcie www.news.cricoteka.pl

Dodaj odpowiedź