Tomasz Dobiszewski / Drobne nieobecności
Galeria Bunkier Sztuki zaprasza 16 stycznia na wernisaż wystawy: Chcielibyśmy widzieć zbiór dzieł przygotowanych na wystawę przez Tomasza Dobiszewskiego jako opowieść na temat schematów, według których konstruujemy wiedzę o zjawiskach, o sposobach postrzegania, o prawdzie i fikcji, o błędach poznawczych i iluzji, o narracjach historycznych i artystycznych – wszystkim tym, co konstruuje pamięć i jej luki.
Anegdoty składające się na tę opowieść zostały zainspirowane w podobnym stopniu przez dwa wątki. Wystawa jest zaprojektowana specjalnie dla przestrzeni Bunkra Sztuki – istniejącego od niespełna 50 lat pawilonu wystawowego, modernistycznej budowli w centrum Krakowa, zabytku współczesnej architektury i miejsca pełnego wspomnień, które posiada swoje archiwa. Jest także hołdem dla niekonwencjonalnego użycia mediów i teorii stosowanych w narracjach o sztuce. Pojawiają się zatem uzasadnione pytania: w jaki sposób miejsce determinuje język sztuki? W jaki sposób język określa miejsce, w którym zaistniał?
Tomasz Dobiszewski, Zdania kłamią słowa nie (Stanisław Dróżdż)
Artysta podejmuje te śmiałe wyzwania w efekcie artystycznych działań niezgodnych z oczywistą i codzienną logiką. Czasem na drodze zmagań z prawami fizyki. Takie refleksje korespondują z irracjonalną polityką procesów dziejowych – sił sprawczych surowca sztuki, w których przypadek i szczęście odgrywają równie istotną rolę jak precyzyjne planowanie, statystyka i analiza ryzyka. Artysta jest autorem sprytnych konstrukcji parainżynierskich, inspirowanych teoriami estetycznymi oraz psychologią i neurofizjologią. Wykorzystuje czujniki ruchu, lampy błyskowe, zmodyfikowany fotograficzny aparat wielkoformatowy czy zasady geometrii wykreślnej.
Tomasz Dobiszewski, Medium is a Message (Marshall McLuhan)
Wnioski są niejednoznaczne i nieobiektywne. Można zatem indagować w nieskończoność: czy literalne użycie teorii gwarantuje przewidziany przez nią wniosek? Jaką refleksję historyczną może wygenerować maszyna? Jakie wnioski o miejscu i przestrzeni można wyciągać z powidoków? Czy anegdota zawarta w fotografii może znajdować się poza jej kadrem? Pytania te są impresjami i impulsami. Wnioski są być może zalążkiem negatywnej definicji tej konkretnej przestrzeni galeryjnej, historii miejsca, narracji fotograficznej i refleksji medialnej. Być może w największym stopniu instalacje Tomasza Dobiszewskiego są śladem przeświadczenia, że zrozumienie jest synonimem złudzenia.
/
Otwarcie: 16.01.2014 (czwartek), godz. 18
17.01–23.02.2014
kurator wystawy: Krzysztof Siatka
kuratorka programu towarzyszącego: Anna Lebensztejn
koordynacja: Renata Zawartka
Galeria Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, pl. Szczepański 3a, Kraków
/
Materiały prasowe organizatora
Dodaj odpowiedź
